YILDIZLAR

    1990 Haziran ayı Bursa dayız bir akraba ziyaretindeyiz. Evleri çok yüksek bir yerde merdivenlerle çıkılıyo demirkapı mahallesi yemekte yediğimiz altın kaşıkları hiç unutamıyorum evde 3 kişi var 1 i çok yaşlı 70-80 lerde evli çiftlerinde çocuğu yok biz kuduruyoruz herşeye göz yumuluyor çünkü hiç olmamış çocukları çocuğun ne olduğunu biliyorlar belki de biraz da olsa özlemlerini dindiriyoruz o zamanlarda ev çok büyük merdivenleri var teraslı çok rahat saklambaç oynanabiliyo ve çok eğlenceli şekerleri de cabası. En haşarı dönemlerimiz evin terasına çıktık ne görelim o koskoca şehir ayaklarımızın altında elimizi uzatsak yıldızlar elimizde işte çocukluk ben o günleri hiç unutamıyorum o heycanları en güzel zamanlarmış yere yatarak o yıldızları ve şehri seyretmek ne paha biçilemez bir duyguymuş. Şimdi o zamanları hiç bir şey satın alamaz. Şimdi çocukluğum o yıldızlara asılı kalmış ben sadece seyrediyorum. Elimi uzatıp yakalamak istediklerim yakalayamadıklarım... Hayat çok kısa şimdi o heycanı tekrar yaşamak için neleri vermezdim. O gittiğimiz evdekilerin hepsi öldüler ''Allah Rahmet Eylesin'' ne zaman yüksek tepede bir ev görsem aynı duyguları acaba yaşarmıyım diyorum. Ben yaşamasam bile oğlumuza yaşatacağım yaz gecesinde evin terasında yere yatıp yıldızları seyrettireceğim.
''Çocukluk elini yıldızlara uzatıp yakalayacakmış hissiyle heycanlanmakmış.''