Bugün babamı kaybedeli 25 gün oldu tabi bloğumda bunu yazamadım. Esasında yazdım ama çok uzun bir yazı olduğu için ve çok sıkıntılı bir dönem olduğu için bloğumda yayınlamadım. Yaşadığımız olay çok üzücü babamı 6 ay içinde kaybettik ve biz tüm aile bireyleri olarak hala babamın öldüğüne inanamıyoruz. Mezara gidiyorum sık sık o buz gibi toprağın altında neler oluyor diye düşünürken insan çıldıracak gibi oluyor.
Ölüm herkesin tadacağı bir duygu bazısı geç bazısı erken babamı 53 yaşında kaybettik. Tek tesellimiz çok acı çekmemiş olması ve elimizden gelen bi çok şeyi yaptık ama malesef başarılı olamadık. Oğlumuz ailemizin ilk torunuydu ve babam çok düşkündü hasan'a. Şimdi aynada bir resmi var babamın eve her girdiğimde gördüğüm hep o masum gözleriyle bana bakan o ciddi o sinirli adam şuan öyle masum öyle savunmasız bakıyoki bana ağlamamak için zor tutuyorum kendimi.
Hasana dede nerde diye sorduğumda babamın resmini gösteriyor. Şimdi belki hatırlıyor ama zaman geçtikçe o büyüdükçe dedesini hatıralayamacak o yüzden aynadan resmini çıkarmıyorum.
Hasanım şuan 15 aylık evde küçük bir canavarus. Dikkat çekmek için elinden gelen herşeyi deniyo ve fazlasıyla özgür. Isırma huyumuz halen devam ediyor ve yeni bir huy daha el kaldırıyo nerden öğreniyo neden yapıyo anlamış değilim. Evde sürekli elektrikli aletlerin peşinde tv, süpürge, lambalar evdeki avizeleri ellemek istiyo sürekli. (Ben hasanın göbeğini ege üniversitesi elktronik mühendisliğine gömmüştüm). Biz bunlara pek yabancı değiliz, haşarı ve yaramaz olur bizim ailenin çocukları genelde. Kardeşimden pay biçersek herşey normal. Malum kız halaya oğlan dayıya derler ya. Evde mutfak dolapları her gece bi kere dolup bi kere boşaltılıyo. Her gece en az 10 defa ünitenin üzerinden indiriyorum, ben tam yere bırakırken konsolun önünde yemek takımları çıkartılıyo artık ne yapacağımı bende şaşırdım bazen öfkeleniyorum elimde olmadan. Annecim yapma, oğlum yapma, annecim onlar bizim cicilerimiz ellenmez, en sonunda hassaaannnn yapmaaa evladıııııımmmmm diye uzuyorum bende. İşim gittikçe zorlaşıyor galiba. Babam hep derdi kızım senin bu çocuğunu bakmak için 4 tane kadın lazım anneni çok yoruyo derdi. Haklısın baba ama 4 tane kadını nerden bulayım derdim. En son evdeki şamdanla nasıl yetişip aldıysa annem mutfaktayken ünitenin camını kırmış. Ani bir hareket gözümün önünde ve gözümün içine baka baka bazen öyle şeyler yapıyoki ardından yüzüne bakıp gülüyo sanki bana kızma ben çocuğum der gibi.
Dipnot:Yazımın adının kanatsız güvercinler oluş sebebi babamın güvercinleri çok sevmesi evde güvercinleri hala duruyo. Bizim kanadımızda babamdı şimdi babam yok kanadımız eksik.
Ebrucumm
YanıtlaSilBaşın sağolsun canım benimm
Çok üzüldüm yine yazını okuyunca