BABAM...............

Bugün bayram dönüşü ilk iş günü öyle vasat, öyle durgun öyle bunalgın bi gün her ne demekse bunalgın :)) bende bilmiyorum. Kafam karışık, canım sıkkın ve üzgünüm. Başlık bile bulamadım yazıma o kadar yani. Nerden başlasam diyorum. Babam 1 aydır rahatsızdı biz soğuk algınlığı, bronşit, üşütme, grip gibi derken babam 15 günde 8 kilo verdi cuma günü yapılan biopsi sonucu ise babamın akciğerinde 4 cm. lik bir tümör keşfedildi ne yazık ki. Biz babamla ben genç kızken sürtüşmeli dönemlerimiz oldu babam biraz sinirli bi yapıya sahiti çünkü, çok karşılıklı dertleşme gibi arkadaş olma gibi lükslerimiz olmadı ama ona her ne kadar kızsamda bazen, o benim BABAM.
   Bu illet hastalığı yıllar önce annemin amcasından duymuştuk tabi farklı şekilde hiç bu kadar yakınımızdan geçmemişti bizim yada hiç aklımıza getirmemiştik. Akciğerinde tespit edilen tümör için neler yapılabilir daha tam anlamıyla öğrenemedik ama inanıyorum ki düzelecek. Ben bu durumda hem babama hem anneme hem de oğluma üzülüyorum :((. Babamın rahatsızlığı nedeniyle anneme oğluma bakamayacak ve bu durum ne kadar sürecek annem hastane ev ve bahçe işleri arasında yorulacak biz de hastane ev iş ve çocuk dörtgeninde ne yapacağız kardeşim için de üzgünüm tabiki o biçok şeyden yeteri kadar feragat eden biri üstelik ve şimdi daha çok çaba sarf etmemiz gereken bi dönem. Cuma günü işten ağlayarak çıktım oğlumu kucağıma aldığımda ona sımsıkı sarıldım içimden ''Allahım beni evladıma, evladımı da bana bağışla'' dedim. Babama acil şifalar ver dedim hepimize güç, kuvvet dayanma gücü ver dedim. Çocuğu alıp eve döndüm ve ertesi günü arefe olduğu içinde çalışmadım o gün hasanla beraber evde tembellik yaptık :)) İnsanın canı sıkkın olunca iğneyi bile yerden almak gelmiyo nedense. Bu bizim ilk bayramımızdı oğlumuzla. Bi kaç akraba ziyareti yaptık beraber benim aklım sürekli ben bu çocuğu kime baktırıp kime emanet edebilirim içim öyle sıkkın ki konuşmuyorum ama içimde sürekli münakaşa halindeyim, en yakın arkadaşım kardeşim canan ve sevgili nigar teyze ve artı halam imdadıma yetiştiler sağolsunlar. Beni hiç bir zaman yanlız bırakmayan, iyi günümde ve kötü günümde hep yanımda olan benden desteğini esirgemeyen kardeşim canan. Halam da aynı şekilde oturup dertleşebildiğim beni anlayabilen oğluma sevgisini kendi evlatlarından esirgemeyen mert ve burak da oğlumu en çok seven iki yeğenim de beni bu konuda yanlız bırakmadılar sağolsunlar. Her iki tarafın da sen kafana takma çocuğu bakıcıya vermeyiz demeleri benim o an en duymak istediğim söz benim düze çıkmamı sağladılar. Şimdi babam için üzülüyorum sağ salim şu sonuçları bir alsak ve bu durumu da bi atlatsak bende çok rahatlıyacağım.
Hastalık insanın en yakınında olunca bütün dünyası değişiyo biz hepimiz hastalık yada ölüm duygularını yaşayacağız kimimizin çok yakınından geçecek kimi çok önceden yaşayacak kimi ise sadece ya biraz daha geç yaşayacak yada olağan karşılayacak. Hepimiz bu duyguyu yaşayacak ister istemez. Ama şu var ki böyle zor hastalıklar insan belini büküyo, ayakta durmak moralini yüksek tutmak hayata kaldığın yerden devam etmek bu söylediklerimi yerine getirmek gerçekten bazen insana ağır geliyo. Ama şu da bir gerçekki yaşayanlar için hayata devam etmek zorundasınız çünkü yaşıyosunuz, gerçekleri belli bir çizgiden sonra kabullenmek zorundasınız tekrar o kısırdöngüye dahil olmak zorundasınız heleki birde evladınız varsa en kötü anınızda gözlerinizden yaşlar süzülürken onun bir hareketiyle sizi kahkaha attırabiliyosa siz hayata dönmek zorundasınız başka şansınız yoktur çünkü.